golf, gastronomie en... putter-discussies!

Early Birdies in Noord-Frankrijk

Van 17 tot 20 mei 2024 trokken de Early Birdies eropuit voor een onvergetelijke golftrip naar Noord-Frankrijk. Vier dagen, vier prachtige banen en – zoals het een echte Early Birdies-uitstap betaamt – een flinke portie gezelligheid, competitie en culinaire verwennerij.

De Perfecte Start

Dag 1: Belles Dunes

De reis begon op Belles Dunes, een prachtige golfbaan die zijn naam volledig waarmaakt. Gelegen te midden van duinen en dennenbossen, bood deze baan een spectaculair decor voor de eerste ronde van de trip. Vanaf de eerste tee was de sfeer uitstekend: de ene speler begon met een indrukwekkende drive recht op de fairway, terwijl de ander meteen creatief aan de slag moest om een bal uit het struikgewas te redden.

De baan had alles in huis om zowel plezier als frustratie op te wekken. Strategisch geplaatste bunkers wachtten gretig op onvoorzichtige slagen, en sommige Early Birdies leken wel een abonnement te hebben op deze zandbakken. De greens waren snel en verraderlijk, waardoor zelfs de meest eenvoudige putts plots een onvoorspelbare wending kregen. En dan was er nog de wind, die af en toe meespeelde alsof hij ook lid van de club was, perfect geplaatste ballen nét dat duwtje extra gaf richting rough of – tot grote ergernis – in een van de vele waterhindernissen.

Toch was er volop genieting. De zon scheen, de baan lag er schitterend bij en de eerste birdies van de trip werden genoteerd. Uiteraard klonken er ook al snel de nodige kreten van frustratie, variërend van een ingetogen zucht tot een theatrale “waarom-rolt-mijn-bal-nu-daarheen?!” – een vraag waar Belles Dunes natuurlijk geen antwoord op gaf.

opnieuw?!

Dag 2: Belles Dunes...

Oorspronkelijk stond Le Touquet La Mer op de planning, een legendarische linksbaan die bekendstaat om zijn uitdagende lay-out en spectaculaire duinlandschap. Iedereen had zich mentaal voorbereid op een dag vol precisieslagen en strategisch spel, maar de weergoden hadden duidelijk andere plannen. Al vroeg in de ochtend begonnen de eerste druppels te vallen, en de voorspellingen beloofden weinig beterschap.

Na wat overleg – en een blik op de steeds grijzer wordende hemel – werd beslist om de starttijd naar de namiddag te verplaatsen in de hoop de ergste buien te vermijden. Helaas bleek dat op Le Touquet geen optie meer, want tegen de tijd dat wij wilden starten, zat hun schema al bomvol. En zo gebeurde het onvermijdelijke: terug naar Belles Dunes.

Een teleurstelling? Niet per se. Belles Dunes had ons de dag ervoor al verrast met zijn schoonheid en uitdagende holes, en een tweede ronde op dezelfde baan bood de kans om eerder gemaakte fouten recht te zetten. Of dat voor iedereen lukte, was een ander verhaal. Sommige spelers wisten hun score effectief te verbeteren, terwijl anderen tot hun frustratie vaststelden dat de bunkers en waterhindernissen nog steeds op exact dezelfde plek lagen als de dag ervoor...

Dag 3 & 4: Hardelot – Dunes en Pins

Op de derde dag trokken we naar Hardelot Les Dunes, een baan die zijn naam alle eer aandoet. Dit pareltje kronkelt door een prachtig natuurlandschap met smalle, golvende fairways en verraderlijke hoogteverschillen die zelfs de meest ervaren spelers voor de nodige uitdagingen stelden. Elke hole bracht een nieuw tactisch vraagstuk met zich mee: risico nemen of op veilig spelen? Wie zijn driver te gretig bovenhaalde, belandde maar al te vaak in de ruige begroeiing of een van de strategisch geplaatste bunkers. De baan daagde iedereen uit om slim en nauwkeurig te spelen, al werden er ook hier en daar creatieve omwegen genomen om de hindernissen te omzeilen.

Op dag vier stond de afsluiter van de trip op het programma: Hardelot Les Pins, een van de meest gerespecteerde bosbanen in de regio. Omringd door majestueuze pijnbomen en met een klassieke, elegante lay-out stond deze baan garant voor een ultieme test van precisie en strategie. De smalle fairways en goed verdedigde greens zorgden ervoor dat elke slag weloverwogen moest worden gespeeld – of dat was toch de bedoeling. In werkelijkheid zorgden de bomen voor enkele onverwachte caramboles en moesten sommigen zich in Houdini-achtige bochten wringen om nog een redelijke uitgangspositie te vinden. Toch bleef de sfeer uitstekend en werd er met een brede grijns gefilosofeerd over hoe deze baan er zonder bomen wellicht een stuk makkelijker had uitgezien.

Zo werd de golftrip in stijl afgesloten, met spectaculaire slagen, onverwachte wendingen en vooral veel plezier op enkele van de mooiste banen die Noord-Frankrijk te bieden heeft.

Competitie en de Grote Putting-discussie

Naast het genieten van het golfen werd er natuurlijk ook gestreden voor de prijzen:

Beste net speler: Steven Heyde, die zijn steady spel beloond zag.
Beste brut speler: Florian, onze gastspeler die de lat hoog legde.
Puttingkampioen: Kurt, al was dat na een hevige discussie...

Want wat telt nu écht als een putt? Is het elke slag met een putter? Of telt het alleen als je op de green staat? Na een verhitte discussie – en een paar pintjes – werd uiteindelijk besloten: een putt is pas een putt als hij met een putter vanaf de green gespeeld wordt. En zo kroonde Kurt zich tot puttingkoning van de trip!

Avonden vol gastronomie en ambiance

’s Avonds werd er uitgebreid getafeld in diverse restaurants in de buurt, waar de Early Birdies zich tegoed deden aan culinaire hoogstandjes. Van kraakverse zeevruchten tot perfect gegaarde steaks, niemand had reden tot klagen – tenzij het over de eigen gemiste birdieputts ging. De wijn vloeide rijkelijk, de borden werden tot de laatste kruimel leeggegeten en elke avond werd afgesloten met een stevige nabespreking aan de bar.

Daar ontstond een wonderlijke mix van sterke golfverhalen, nutteloze statistieken en strategische besprekingen over hoe het morgen beter moest. Uiteraard werd er ook ruimte gemaakt voor de nodige overdrijvingen – zo groeide een ontsnapte bunkerbal al snel uit tot een “onmogelijke slag uit een krater ter grootte van een maangroeve” en werd een gemiste eagle-putt plots een kans op eeuwige golfglorie.

Een traditie om te koesteren

Tegen het einde van de avond werd de ambitie voor de volgende dag steevast uitgesproken: vroeg naar bed, fris aan de start en volle focus op het spel. En toch stond er elke ochtend weer iemand met kleine oogjes op de tee, mompelend dat die ‘ene laatste pint’ misschien niet het allerbeste idee was geweest… De golftrip naar Noord-Frankrijk werd een schot in de roos, met schitterende banen, veel plezier en de nodige competitieve spanning. Eén ding is zeker: de Early Birdies kijken nu al uit naar de volgende editie!